پای صحبت یک کارآفرین خودساخته
در بازدیدی که دکتر مجتبی ابراهیمی، دادستان طبس، از یک کارگاه صنایع چوب داشت، فرصت را غنیمت شمردم و پای صحبت رسول سلیمی، نجاری که توانسته با خلاقیت و پشتکار یک کارگاه تولیدی موفق راه بیندازد، نشستم. در این گفتگو، او از مسیر پرپیچ‌وخم کارآفرینی، چالش‌ها، موفقیت‌ها و امیدهایش برای آینده گفت.
از علاقه تا عمل؛ چطور وارد این کار شدی؟
سلیمی که حالا مدیریت این کارگاه را بر عهده دارد، درباره ورودش به دنیای چوب می‌گوید:
“من از سال ۹۲ به کار چوب علاقه داشتم، ولی فرصت مناسب برای شروع نداشتم. قبلش صافکار بودم، اما همیشه چوب برایم جذابیت خاصی داشت. وقتی بالاخره وارد این کار شدم، دیدم که چوب زنده است، حس دارد، و اگر بتوانی با آن ارتباط بگیری، می‌توانی چیزهای فوق‌العاده‌ای خلق کنی.”
ایده ساخت دستگاه برش از کجا آمد؟
او توضیح می‌دهد که چطور به فکر ساخت یک دستگاه برش چوب افتاده است:
“دیدم توی طبس چوب زیاد هست، ولی متأسفانه تنه‌های درختان می‌رود بیرون از شهر و دیگر برنمی‌گردد. این شد که به این فکر افتادم که چرا خودمان از این چوب‌ها استفاده نکنیم؟ رفتم تحقیق کردم، دیدم دستگاه‌های آماده خیلی گران هستند، قیمتشان برایم سرسام‌آور بود. به خودم گفتم چرا خودمان یک دستگاه نسازیم؟ با توکل به خدا شروع کردم و بعد از چند ماه تلاش، دستگاهی ساختم که حالا با هزینه‌ای خیلی کمتر از نمونه‌های خارجی، همان کار را انجام می‌دهد.”
همکاری با شهرداری و تولید ۱۵۰ المان شهری
یکی از موفقیت‌های این کارگاه، عقد قرارداد با شهرداری طبس برای تولید ۱۵۰ المان شهری برای ایام نوروز است. سلیمی می‌گوید:
“اگر قرار بود این حجم از کار با چوب‌های وارداتی انجام شود، هزینه‌اش چند میلیارد تومان می‌شد. ولی ما آمدیم از چوب‌های همین شهر استفاده کردیم، هزینه‌ها را پایین آوردیم و حالا نتیجه‌اش را مردم در سطح شهر خواهند دید.”
چالش‌ها و سختی‌های مسیر
وقتی از او درباره سختی‌های کار می‌پرسم، نفس عمیقی می‌کشد و می‌گوید:
“هزینه‌ها خیلی بالا رفته، قیمت مواد اولیه و ابزار هر روز تغییر می‌کند. یک تیغ دستگاه که قبلاً چند صد هزار تومان بود، حالا چند میلیون شده. خیلی از کارگاه‌ها مجبور به تعطیلی شده‌اند، ولی من سعی کردم ادامه بدهم. معتقدم اگر فقط به فکر سود باشیم، راه به جایی نمی‌بریم. باید هوای همدیگر را داشته باشیم تا این صنعت سرپا بماند.”
حرف آخر؟
سلیمی با امیدواری به آینده نگاه می‌کند و می‌گوید:
“ما توی همین طبس پتانسیل زیادی داریم. اگر مسئولین و بخش خصوصی حمایت کنند، می‌توانیم این صنعت را گسترش بدهیم و برای خیلی‌ها اشتغال ایجاد کنیم. من آماده همکاری با هر کسی هستم که بخواهد در این مسیر قدم بردارد.”
حالا با شنیدن حرف‌هایش، این سؤال در ذهنم نقش بسته: آیا حمایت‌های بیشتری از چنین کارگاه‌هایی خواهد شد تا صنعت چوب طبس روی پای خودش بایستد؟
