سلامی از جمز
در سیزدهمین قسمت از ویژهبرنامهی «از دل حرم» پای صحبت یکی دیگر از خادمان باصفای آستان مقدس حضرت حسین بن موسی الکاظم (ع) نشستیم؛
آقای محمدعلی بخشیان، خادم اهل روستای جَمز؛ روستایی که خودش میگوید نزدیکترین روستا به حرم است.
او با لبخندی آرام روایت میکند که:
«هر وقت از خانه بیرون میآیم، چشمم که به گنبد و بارگاه میافتد، همانجا اولین سلام را میدهم.»
بخشیان از روزهای قدیم طبس میگوید؛
وقتی طوفانهای شدید میآمد، «ماسه هایی» دور حرم مینشست و گروهی بودند که این ماسهها را با عشق جمع میکردند تا صحن و بارگاه تمیز بماند.
اما بخش دیگر روایتش از کرامات حضرت است؛
از روزهایی که بیمار شد و همین بیماری باعث شد کمتر به حرم بیاید.
او با دلی شکسته از خود حضرت خواست که نگاهشان را از او دریغ نکنند و شفایش دهند…
و امروز با حال بهتر، دوباره در حرم حاضر است و با عشق میگوید:
«خدمت، برای من نعمتی است که نمیخواستم از دستش بدهم.»
